24 maart 2012 zou Peter 27 jaar worden. Peter hield van feestjes en zeker van het vieren van zijn eigen verjaardag!

Hoe vreemd is het dat we het nu niet meer samen met hem kunnen vieren; toch is hij heel dicht bij ons. We hebben hem voor altijd in ons hart. We denken aan de vele leuke herinneringen met hem. In ons huis brandt een kaars omgeven door 5 mensen, die elkaar voor altijd vast houden. Ons gezin!!!

 

We kregen van Kees en Lieneke Walraven een gedicht toegestuurd, dat weergeeft hoe we ons met deze verjaardag voelen:

 

Verjaardag

(voor iemand die is overleden)

Je bent jarig vandaag en je bent het niet meer. Hoe vieren we dat, hoort bij een verjaardag die is verjaard bijvoorbeeld nog taart? Je bent toch nog altijd geboren geworden.

Maar met wie vieren we dat voortaan en waar halen we blijde gezichten vandaan.

Bloemen krijg je natuurlijk, we schikken ze voor je in vazen terwijl we over je praten:

Toen en nu zou hij, hij zou-

Maar ten slotte staan we daar dan met lege handen en armen.

Hester Knibbe